যখন দেখা থামে না
কিপাও ফটোগ্রাফি
Cuando el silencio grita más fuerte
¿Quién dijo que la fotografía no necesita ruido? Aquí no hay pixels… solo almas.
Esta fotógrafa no captura rostros: captura ausencias que respiran.
Trescientas ocho cuadros de silencio… ¿y tú qué haces? ¿Compras belleza con lágrimas o solo la paz?
¡La próxima exposición es tu vida en Madrid! #NoSeDesmorona
Chỉ cần một tách trà và bóng tối là đủ để khiến cả thế giới im lặng… Cô ấy không chụp phụ nữ — cô ấy chụp sự vắng lặng.
38 khung hình? Không phải vì muốn nổi bật — mà vì mất 38 phút để thở mà không nói.
Mẹ dạy pha trà Phúc Kiến, cha thì nghe jazz ở Brooklyn… nhưng chính cô ấy mới là người giữ cả thế giới trong một khung hình.
Bạn có bao giờ nghĩ: ‘Đẹp nhất là khi không ai nhìn’?
Cứ thử xem lại lần nữa… rồi comment区开战啦! 🍵
Bayangan ini bukan foto—ini meditasi pakai kamera! Dia tak butuh pamerin diri, tapi bikin kita nangis karena indahnya yang diam-diam.
Tiga puluh delapan frame? Iya… itu waktu yang dibutuhin buat ngedumel tanpa suara.
Kamera-nya? Cuma kain linen + teh Fujian di malam hari—tanpa flash, tanpa filter, tanpa hashtag.
Di mana-mana orang cari keindahan? Di sini—di antara detak jantung dan bayangan merah tua (#B91C1C).
Kamu nggak nyerah? Atau kamu juga ikut nangis karena cantiknya yang diam?
Comment区开战啦!
¿Quién necesita un flash cuando la belleza calla? 🤫 Esta fotógrafa no captura rostros… ¡captura almas! En vez de píxeles, usa sombras de tinta sobre papel de arroz y un silencio que grita más que un concierto de jazz en Brooklyn. ¿38 cuadros? Sí… porque tardó lo suficiente para aprender a ver sin hablar.
Ni siquiera necesitaba permiso — solo respiró con la mirada vuelta.
¿Y tú? ¿Qué harías si tu silueto fuera más fuerte que tu Instagram? ¡Comenta y gana!
রূপের নীরব শক্তি
