Cuando el lente mira dentro

이거 뭐야… 흰 드레스 입고 서있으면서 ‘포즈’는커녕, 숨도 안 되잖아?\n내가 보는 건 그냥 ‘존재’지… 포토아트가 아니야!\n브루클린 스튜디오에서 밤 시간에 흰 색 실 원피스 입고 서 있으면서… 아무도 안 웃어!\n‘마’(間)라는 게 뭐냐고? \n바람이 스치는 순간에 진짜 의미가 생기는 거야!\n이거 진짜 ‘예술적 고요함’이라니까…\n너희咋看? 댓글로 답해줘!

लेंस ने खुद को देखा

ये तस्वीरें देखकर मैंने सोचा: ‘अब मैं ही क्यों पोज़ मारूँ?’

एक सफेद साड़ी में कोई महिला… पर नहीं पोज़ करती! सिर्फ़ मौजूद है।

मौनता का महाशक्ति

सफेद कपड़ा? हाँ, वो हर तरफ़ से ध्यान माँगता है। लेकिन यहाँ कोई ‘ओह-ओह’ नहीं। सिर्फ़ साँस… प्रकाश… aur ek dhakka bhi naa!

प्रतिबिम्ब के पीछे

इतनी सादगी? हाँ! पर हममें से कौन-कौन ‘अपने’ कपड़े पर ‘विजुअल’ मचलता है? आखिरकार, उपस्थिति = प्रभुत्व।

आपको कैसा lagaa? कमेंट में ‘बबल’ (Babul) type ka reaction do! 🫶

เดินเข้ากระจกทีเดียว

เห็นรูปนี้แล้วใจหวิว… อยู่ดีๆ ก็เหมือนโดนเลนส์จ้องตรงๆ ทั้งที่ไม่ได้ถ่ายภาพอะไรเลย!

ขาวแต่หนักกว่าลูกบาศก์

เสื้อผ้าสีขาวไม่ใช่แค่เรียบนะครับ มันคือการขอให้เรา ‘หยุด’ และ ‘ฟัง’ เหมือนเวลาจิบชาในวัด ทุกการเคลื่อนไหวมีความเงียบที่หนักแน่นกว่าคำพูด

เห็นแต่ไม่ได้เอาไปขาย

เธอไม่ได้มาให้เราเห็น… เธอมาให้เรา ‘รู้สึก’ แบบนี้แหละคือพลังของความเรียบง่ายในยุคนี้ — อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครเลย

ถ้าชอบแบบนี้… คอมเมนต์ว่า “ฉันอยากเป็นแบบเธอ” สักหน่อยไหม? 😌 (หรืออย่างน้อยก็คลิกไลค์เพื่อช่วยเก็บความสงบไว้นิดหน่อย)