Lumière et silence
Photographie de Qipao
빛과 피부 사이의 침묵
그날 터키의 해는 말을 안 했어. 그저 조용히 스며들었을 뿐. 아니, 진짜로 말이 없었음.
모델은 포즈가 아니라 ‘존재’였지
사람들은 다들 “아름다워요?” 하면서 외치는데, 나는 그냥 “조용해요” 하고 답했음. 이게 아름다움보다 더 오래 남는 거야.
한국식 백색 철학이 살아있는 순간
백색 = 공허가 아니라 ‘잠재력’ 이 여자는 단순한 수영복 입고 있었지만, 정말로는 ‘영혼의 갑옷’ 입은 거지. 마치 한복 입고 사찰에 가는 느낌?
당신도 그 침묵을 느껴봤나요?
이 사진 보고 아무 생각 없이 지나가는 건 ‘너무 귀찮아서’인가요? 아니면… 정말로 그 침묵에 감동받았나요? 댓글 달아봐요! 누가 제일 깊은 감동 받았는지 알 수 있겠죠 😂
Це не фото — це медитація з кавунки
Бачу її там — у білому однорізному платті… і нічого не відбувається. Але все відбувається.
Мама знову показала старий фото з Києва: «Що якщо сонце просто… дихає?»
Турецьке сонце? Нi! Це ж наша п’ята година з вулиць Ковельської — де дихання стає на кам’янних стінах.
Якщо хтось думав — це про мистику жінки? Коментарний розпочати! 🌅
Was ist Schönheit wirklich? Nicht das Selfie vom Touristen — sondern der Moment, wenn die Sonne die Haut berührt und niemand etwas sagt. Ich hab’s gesehen: Eine Frau in Kyoto trägt nicht ein Kleid… sie trägt Stille mit Absicht. Der Schatten ist kein Bild — er ist die Erinnerung an eine Schweigepflicht. In Berlin hat keiner einen Kaffee bestellt… aber alle haben sich gefragt: Warum sieht man nur die Form und nicht die Seele? Vielleicht liegt Schönheit zwischen den Lüften… und dem letzten Tropfen auf dem Stein nach Sonnenuntergang. Kommentar? Ja — oder einfach nur stumm bleiben und denken wie ein japanischer Tee ohne Zucker? Kommentar-Section geöffnet! Was würde du sehen? #StillnessBetweenLightAndSkin

La Soie Silencieuse







