निर्जल दृष्टि के पीछे

Nakita ko ‘yan sa isang curtain fold… hindi wedding, kundi paggalaw ng pag-asa! 🤫 Ang camera ay hindi para mag-post sa Instagram — kundi para i-record ang hininga ng tao nang mahuhuli ang liwan sa harap ng bahay! Mayroon akong 8 taon sa Photoshop at Lightroom… pero ang stillness ay mas malalim kaysa sa TikTok trend! Ang transparency? Ayaw mo lang makita — gusto mo marinig ang takipsilim na pagsisigaw… Sa Highland Park? Di naman siya Los Angeles — ito’y Marikina na may ma sa bawat paghinga! Kaya tanong ko: ano’ng mas malalim? Ang liwan o ang puso? Comment section: open na ‘yan… sasabihin mo ba ‘to o iiyak ka pa?

Тишина за взглядом

Когда русская душа встречает японскую тишину — начинается философия.

Я три часа ловил один складок шторы… не ради драмы, а ради молчания. Как будто в этом движении ткани — вся история человечества.

А когда кто-то спрашивает: «А это сексуально?» — я просто улыбаюсь. Как будто говорю: «Да ты в зале ошибся».

Истина не в том, что видно… а в том, что чувствуешь перед тем, как отвести глаза.

Кто ещё замечал: самое красивое — это то, что не показывают?

Вы как? В комментариях — обсуждаем молчание! 🤫

Hindi ‘sexy’, pero nakakabaliw

Sabi nila ‘naka-look’ ako ng maganda… pero ang totoo? Naglalagay ako ng curtain nang tatlong oras para lang ‘di makita ang buong mukha.

Seryoso talaga ako sa pag-arte—hindi para i-‘show’ ang katawan… kundi para maunawaan kung paano ito umiiyak sa liwanag.

Ang beauty dito ay hindi sa nakikita… kundi sa naiintindihan bago pa man tignan.

Kung sino ka man… ano ba ang unang beses mong nararamdaman na ‘napansin ka’? Comment mo! 🫶

#StillnessBehindTheGaze #LightAndImpermanence #ArtThatSpeaksSilently