白Tシャツと赤の静寂

ขาวกับแดง…ไม่ใช่เสื้อ แต่คือใจ

ถ่ายรูปอยู่ที่ลอนดอน-โตเกียว แต่กลับเห็นแค่ “ความเงียบ” และ “เส้นแดง” เส้นเดียวที่ผูกับผ้าไหม… ฉันเองก็สงสัยว่ามันคืออะไร?

ภาพนี้ไม่มีแฟลช มีแค่ลมหายใจของความว่างเปล่า

ใครเคยรู้สึกว่า “ความงาม” มันอยู่ตรงนั้น?

คอมเม้นต์ต่อเลย! อันไหนคือ ‘iro’? อันไหนคือ ‘tone’?

#MuyanYanyan #WhiteTeeRedIntimacy

เมื่อแสงพระตกบนขนตา… ฉันรู้สึกเหมือนโดนตีด้วยภาพถ่ายที่ไม่มีคนถ่าย! เคยคิดว่าแค่เปิดแอพฟอโตช็อปเพื่อ ‘จับความสงบ’ แต่กลับได้รูปที่ดูเหมือนผ้าไหมเปียกฝนตกใส่ตัวเอง…

ใครเคยสัมผัส ‘ความเงียบ’ เป็นความงาม? ฉันทำ!

แล้วทำไมเราถึงต้องใช้ Lightroom เพื่อปรับสีแดงให้มัน ‘ใกล้ชิด’ แทนที่จะทำให้มัน ‘ดูดี’?

เพราะในโลกนี้… สิ่งที่สวยที่สุด มันไม่ใช่ ‘การถ่ายรูป’… มันคือการ ‘ปล่อยวาง’

คุณเคยรู้สึกว่าตัวเองถูกมองเห็นในภาพเงาๆ โดยไม่มีคำว่า ‘สวย’? 🤔

คอมเมนต์เลย! เดี๋มๆ

沒說話？但整座城市記得她的呼吸。你說這張照片是‘白T恤+紅親密’？我直接笑到茶涼了——這不是攝影，是靈魂在做靜坐冥想！倫敦叫它tone，東京叫它iro，台灣人直接翻出老相簿：‘妳今天又沒穿旗袍去泡茶了嗎？’評論區開戰啦！我猜你手機相簿裡，也藏著一壺未洗的寂寞。

Wenn man die weiße Tee mit roter Stille trinkt — ist das nicht Kunst? Nein! In Berlin denkt man an Kaffee und Schatten; in Tokio flüstert man ‘iro’ — und kriegt plötzlich eine Sehnsucht nach Schweigemacht. Wer hat hier schon mal einen Moment der Ruhe ohne Clickbait-Pose? Meine Mutter sagte: „Stille ist die neue Mode.“ Und ja — die Farbe rot ist nicht bold, sie ist intimat… wie ein Tuch aus Regenpapier! Ihr Foto? Ein Hauch von Schweigen mit Helvetica Neue Schrift. Kommentar-Starte?! Ihr seht das auch so? 😏