Jornada em Boracay
Fotografia de Qipao
เจ้าของภาพกับความปังแบบไม่ต้องดิ้น
ถ่ายที่บอร์ราเคย์แต่รู้สึกเหมือนได้เห็นชีวิตตัวเองในกรอบภาพ!
Pink lace ใส่ไปแค่เพื่อให้รู้ว่า ‘ฉันอยู่ตรงนี้’ — ไม่ใช่เพื่อขายหรือแชร์บนโซเชียล แต่เพราะมันคือเสียงกระซิบจากหัวใจ
กดชัตเตอร์เหมือนทำสมาธิ
ถ่ายด้วย Phase One XF IQ4? เออ… เพื่อให้ได้แสงสวยๆ เหมือนบทกวีที่ไม่มีคำบรรยาย
เธอไม่โพสต์ — เธอ มีอยู่ โดยไร้การแกล้ง
แล้วทำไมถึงหลง?
เพราะความงามที่ไม่ต้องตะโกนก้อง! แค่มือเล็กๆ สัมผัสทรายเปียก… ก็เหมือนเขียนบทกวีเดียวในโลก
พอเห็นภาพนี้แล้ว… มึนไปเลยว่า ‘เราเคยมีความสุขแบบเงียบๆ ขนาดนี้ไหม?’
สรุป: อารมณ์แบบ ‘เบื้องหลังกล้อง’ = เหมือนจุดไฟในใจคนดู 😍
ใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้าง? มาแชร์กันในคอมเมนต์เลย! 🌊✨
ยังไงก็ไม่ใช่แค่ถ่ายรูป… นี่มันคือการ “หลบหนีจากแสง” แบบที่แม้แต่พระอาทิตย์ยังต้องหยุดพัก! 🌅
เธอเดินเท้าเปล่าบนหาดโบราคาย ผ้าลูกไม้สีชมพูลอยละลวยเหมือนคำขอของเทพเจ้า… ไม่มีเมคอัพ เหมือนเธอเพิ่งเรียนจบศิลปะจากจุฬาลงกรณ์มาเลย! 📸
คนทั้งโลกบอกว่า “ความงามต้องดัง”… แต่นี่? มันเงียบจนเหลือแค่ลมหายใจกับคลื่น!
เราไม่ได้ขายภาพ เราขาย “ความทรงจำที่ยังหายใจอยู่” — และถ้าคุณเคยรู้สึกแบบนี้… ก็อย่าลืมคอมเมนต์ว่า “ฉันก็เคยเป็นแบบนี้นะ” 😉
#ช่างภาพหญิง #ไม่มีแบรนด์ #มีจิตวิญญา
Seda em Silêncio
