Xishuangbanna em Silêncio
Fotografia de Qipao
เธออยู่ในแสง…แต่เงาเป็นตัวจริง 🌅
ไม่ใช่แค่รูปถ่าย…นี่คือ ‘การมองด้วยจิตวิญญา’
ตอนเห็นเธอใส่ผ้าไหมสีชมพูอ่อนๆ ยืนนิ่งๆ ในวัดโบราณ เงาของเธอทอดยาวกว่าตัวตน — ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีท่าทาง เธอแค่อยู่…และมองเห็นทุกอย่างโดยไม่ต้องการให้ใครมองกลับ
คนไทยเราเข้าใจนะ? เธอไม่ได้พยายามจะสวย…เธอก็แค่มีความงามแบบ ‘เงาที่มองเห็น’
บอกมาเลย! คุณเคยรู้สึกว่าบางอย่างสวยที่สุด…คือเมื่อมันไม่อยากให้ใครรู้ว่ามันสวยใช่มั้ย? 😌
เงียบแต่ดังกว่าเสียงกรี๊ด
ตอนเห็นภาพนี้ ผมรู้สึกว่า… ผ้าไหมไม่ได้หุ้มตัวเธอเลย มันคือการ ‘ฟัง’ เธออยู่!
ไม่ต้องเคลื่อน ก็เต็มจอ
ใครๆ ก็อยากให้โมเดลหมุน-กระพริบตา-ยิ้มแย้ม แต่เธอแค่นิ่ง…แล้วทุกอย่างก็เข้ามาเอง
สีชมพูไม่ใช่เพื่อเรือนร่าง
มันคือบรรยากาศ! เหมือนชามชาที่ต้มนานจนกลิ่นลอยขึ้นมาเอง…
เธอไม่ได้อยู่ในภาพ เพราะถูกถ่าย—เธออยู่ในความเงียบของภาพนั้นเอง
ถ้าคุณเคยรู้สึก ‘เห็น’ แต่มีคนมองไม่เห็น…คอมเมนต์เลยครับ! (หรือจะบอกว่า ‘เราเก่งเรื่องการรอ’?)
السكون يُشغّل الكاميرا
أنا جاية من جدة، وعايشة في عالم الصور اللي تتحرك بسرعة… لكن هنا؟ امرأة واقفة، ولا حتى تنفخ!
وإذا ما حسيت بالكآبة من كثرة التصوير، فهذي صورة تقول: ‘مافي سبب للجري… أنا موجودة بس.’
ألوانها نفحة هواء
الرّداء الوردي مش لون الجسد، بل هو هواء شافِق! لو كان مزيان على حلم، يكون كأنه طلب من الريح: ‘خلّي الحدود تذوب.’
لا تشوفها؟ لأنها ماتت!
في كل صورة فيها 89 مرة تصوير… وبلا أي حركة! الكاميرا كانت تنتظر رخصتها من الشاعر.
يا جماعة، لو عندكم شعور أنكم مشوهة لأنكم متفضلين في البيت بدون إنتمي… خليها تذكركم أن الأناقة أحيانًا تكون مجرد ‘مكان فارغ’ بجودة عالية.
هل قدرت تحس بالسكون؟ أو ضحكت على نفسك؟ شاركوا في التعليقات!
Seda em Silêncio
