Тишина в свете шёлка

So she didn’t pose… she just was. At 5:17 a.m., the silk whispered louder than the camera ever could.

No flash? Good. No crowd? Better. Just stillness as rebellion? That’s the whole damn art.

I’ve walked this path for twelve years—and yes, I still don’t shoot models. I listen.

You ever felt the quiet between breath and silence? … Come back tomorrow.

Comment below: Did your therapist also quit Photoshop for this?

Ang galing ng silento sa Shinto? Ayaw ko nang maging model—kasi nandito lang siya: tahimik na naghahalikan ng alon! Sa 5:17 a.m., may mist na parang nag-iiyak sa bato… tapos biglang may black silk na parang tinta sa papel! Hindi ito porn—ito’y devotional geometry! Kung sino man ang mag-aanunsa sa kanya? Sana pumasok na lang ako sa kanyang shadow… At yung isang tao na di-nagpapakita? Yung tao na di-nag-iisip—sana makita mo ‘to sa comment section! Bakit ka pa nagsasalita? Silently ka na lang!