เมื่อจันทร์ไม่เป็นของเธอ

Nakita mo ‘yan? Hindi siya nag-iisip… pero nakapag-iyak! Ang mom ko sa Chongqing’s riverbanks ay nagturo ng beauty na hindi sinasabi—pero nasa litrato niya ang bawat piso ng kanyang pagkakanta sa dilim.

Hindi lingerie ang ginamit niya para sa clicks… sila’y silensyo na may weight na 6000 kilos.

Ang lightroom? Naka-mute ang saturation—kasi di naman siya naghahanap ng likes. Kundi… naghahanap ng pag-iyak na walang tinig.

Sino’ng nagtataka? Kami lahat—mga artista na nakatutok sa kalimutan.

Kung mayroon kang ganitong photo… i-share mo ‘to sa nanay mo. Comment section? Open na para sa mga tao na nalulugod sa tahimik.