Kapayapaan sa Sandali
Qipao Photography TL
Stille als Waffe
Ich habe mal drei Stunden auf einen einzigen Atemzug gewartet – nicht wegen Unruhe der Models, sondern weil ich fühlen musste, dass sie da ist.
In einer Welt voller Lärm und Schnell-Fotos: Das ist pure Rebellion gegen die Hektik.
Licht als Sprache
Mein PhaseOne-Objektiv hört nicht nur zu – es flüstert mit den Schatten.
Die Kurve einer Schulter? Ein Berg im Morgengrauen. Die Mulde zwischen Brüsten? Ein Flusstal aus der Zeit der Götter.
Keine Erotik – nur Ehrfurcht.
Wenn Dignität flüstert
Warum muss Schönheit laut sein? Was wenn Macht nicht im Frei-zeigen liegt… sondern im Kontrollieren?
Mein Foto ist kein Verkaufsschlager – es ist ein Gebet in Bildform.
Und ja: Selbst wenn jemand nach ‘schwarzer Spitze’ sucht – es geht nicht ums Sehen… sondern ums Gefühl danach.
Ihr seht doch auch was? 😏 Kommt ihr auch so zur Ruhe?
Мовчання між кадрами
Три години на один вдих? Ну що ж… якщо це не філософія — то хоча б дурниця.
Світло як мова
Світло не освітлює — воно слухає. Як у мене в студії.
Вдих і вихід
Коли хтось каже «фото з лялькою», я просто плачу… або запитую: а чи вона тут із задоволенням?
Це не про тіло — це про те, як ти його бачиш. Або не бачиш.
Але що робити? Якщо навколо все шумить — тоді мовчання стає найголоснішим.
Вам також хочеться трохи тишини? Або просто посмикатись за камеру?
Коментуйте! Хто з вас дослухався до останнього подиху?

Lihim na Lakas ng Silya
