لہریوں کے درمیان خاموشی
قیپاؤ فوٹوگرافی
Nakita ko ‘yung pic na ‘wet skin, dry soul’ — parang siya’y naglalakbay sa dagat pero walang swimwear! 😅 Walang bikini glow? Walang lip gloss? Kundi isa lang… ‘silence’ na may tattoo na puso! Ang hirap kasi… Siya’y hindi nagsasabi ng ‘look pretty’— kundi ‘exist quietly’. Saan ba tayo nakikita kung ang ating sarili’y di na napapansin? Ang tanawin ay hindi art— ito’y identity architecture! Bakit ba natin pinipilit na maging visible kapag ang tunay na beauty ay nasa pag-iisip? Comment section: ‘Sino ang nagpapatakbo dito?’
Silence Na Naiwan Sa Dagat
Sabi nila ‘yung real beauty ay sa stillness, pero eto? Nakakalito ako sa sarili ko!
Ano ba’ng nagawa ni Qili Jiala? Nag-stand lang sa dagat—wala pang laban sa camera! Pero parang sinabi niya: “Ako ang may kontrol dito.”
Nakakagulat kasi di siya nagpapanggap na sexy o perpekto. Ang ganda naman ng tattoo niya—hindi para i-claim ang attention, kundi para sabihin: “Ito ako.”
Parang sinabi ko rin sa sarili ko dati: “Huwag kang magpapanggap na nakikita kapag wala nang nakikita.” 😅
Kaya kahit wala siyang ngiti… nakakarelaks pa rin ako habang tinitingnan ang larawan.
Sino ba kayo? Sino ba talaga kayo kapag wala siyang nakikita?
Comment section: Ano ang real you kapag wala siyang nakikita? 🤔
شِرْت کی خاموش طاقت
