لینس کی خواہش رکھنے کا اختتام

เลนส์หยุดอยากเห็น

ถ่ายรูปผู้หญิงในชุดต้อนรับผู้โดยสาร…แต่เธอไม่ได้ยิ้มให้กล้องเลย เงียบเหมือนพระสงฆ์ที่กำลังเจริญสมาธิ

สามเดือนกินข้าวไม่ได้เพราะกลัวภาพจะไม่ ‘ขายดี’ แต่พอออกมา…มันกลับพูดได้มากกว่าคำพูดหลายร้อยคำ!

แล้วความเซ็กซี่ล่ะ?

มันไม่ใช่การเปิดเผยทั้งหมด แต่มันคือการเลือกที่จะ ‘ไม่เปิด’ แบบนี้แหละคืออำนาจ—แม้จะใส่ถุงน่องโปร่ง ก็ยังคงเป็นเรื่องของ ‘ความทรงจำ’ ไม่ใช่แค่มุมมองของคนอื่น

อย่าถามว่าสวยไหม…ถามว่าเธออยากเป็นใครในวันนี้ดีกว่า

ถ้าคุณเคยเห็นผู้หญิงที่เงียบแต่มีพลัง…คอมเมนต์มาเลย! เราอาจเจอเพื่อนร่วมฝึกสมาธิในโลกออนไลน์นะ 😌✨