เงาที่ไม่ต้องส่งเสียง

ภาพนี้ทำให้รู้สึกเหมือนได้เห็น ‘ความเงียบ’ เป็นตัวละครหลักเลย ไม่ใช่แค่ผู้หญิงในชุดซิลก์…แต่เป็น ‘พลังจากความเงียบ’

เธอไม่ได้ถ่ายเพื่อใคร

ไม่มีการยิ้มหรือท่าทางสะกดใจ tолько…อยู่ตรงนั้น แล้วเราก็รู้สึกว่าเธอ ‘มีอยู่’ เหมือนเวลาเราเดินผ่านวัดตอนเช้า เห็นแสงตกกระทบพื้น ก็หยุดดูโดยไม่ต้องพูดอะไร

แล้วถ้าเธอคือคนในภาพ?

เราเห็นเธอในกรอบ tุ๊กตาชุดโบราณที่แม่เก็บไว้ หรือแม้แต่ตัวเราเองตอนกลางดึกที่ยังไม่อยากนอน

แล้วพวกคุณล่ะ? เคยถูกมองแบบนี้ไหม…ว่า ‘มีอยู่’ โดยไม่ต้องพิสูจน์อะไร? คอมเมนต์มาแชร์กันหน่อย! 🌙