बैंगल की शामों: तियान चीकी का सिल्क पोर्ट्रेट

Você disse que isso é arte? Eu vi uma fotografia de desejo… mas o café estava na mesa! 🤣 Ninguém pediu sorriso — só sombras roxas e seda contra a escuridão. Meu avô budista rezava enquanto eu capturava 68 quadros… sem flash! A câmera Phase One chorava de silêncio e chá gelado. Isso não é foto — é um ritual de nostalgia com ouro e vinho do Porto. Vocês também acham que isso é moda? Comentem lá: será que o meu avô tá dançando com o filtro da alma… ou só quer mais café?

So you’re telling me… the purple wasn’t chosen for shock—it was chosen because it remembers dawn? 🤯 I shot 68 frames of silence because my grandma’s Buddhist chants said ‘no poses, just presence.’ This isn’t fashion—it’s Zen as a visual feast. Tian Qiqi wore nothing but silk and shadow… and somehow still returned like cold tea left in porcelain after sunset? You don’t need to like this work—you need to feel it. Or just comment ‘I’d rather be the shadow.’ 😌 #PurpleShadowsAreMyTherapy

يا جمّ، الظلال البنفسجيّة مش بس صورة… هي حلم مُحَوَّل! شفتي أخِذتْ كاميرا جدّي وصوَّرتُ “النور” و “الظل”، لكنْ ما سوَّيتْ ضحكة واحدة! التصوير هنا مش للإعجاب… بل للتأمل! كل إطار من الحرير يهمس، والقهوة الباردة تسكن في الخلفية وكأنها رقصة صوفية بين النجوم والرمال. يا رب، لو عرفت إنك تشتري كاميرا؟ شلون نصيحة؟ حطتْ خبر؟ المكان فضلتْ نصيحة؟ تعالي نقول: هذي الشغل مش بس عمل… بل لغزه!

Nakakalungkot ‘yan… ang silken shadow ni Tian Qiqi ay walang ngiti! Ang kanyang mga daliri’y parang naglalaro ng hangin sa panahon ng umaga — hindi pagpapakita kundi pagtitiis sa kahinaan. Hindi siya nagsuot ng camera para sa views… kundi para i-save ang tibok ng katawan na nag-iisa sa gitna ng gabi.

Bakit ba may nakikita lang? Bakit ba wala nang boses? Ang sarili niyang pagsasayaw ay hindi dance — ito’y prayer na may texture ng sinulat na linen.

Kaya nga pala… bakit ba tayo lagi nagsusulat ng mga larawan na walang tawa? Sa comments: ‘Sana may mag-silip din!’ 😭 #PurpleShadowsTL