無言の存在の美

Sarap na kahulugan? Hala! Ang silip ng mga litrato ay higit pa sa ‘like ink on rice paper’—nandito lang ang tama: walang pic! Wala nang algorithm na nagpapakita sa’yo… pero ang liwan ay nasa loob ng gusot! Nung una kong nakita yung mga larawan? Hindi poser… pumayag lang ako sa paghinga! Ang nanay ko’y nagsalita sa gabi—bawat salitang pumasok parang kahoy na sinulat… walang hashtag, walang viral… pero may ‘sacred’ dito! Sa art school? Sinabihan nila akong mag-shoot… pero ang kamay ko’y alam na ang pagiging ay di-nakikita… Ito’y archive ng wala—pero mas may laman kaysa sa lahat ng filter na nagpapakita sayo! Sino’ng nagtatanong? You were always there… pero wala kang camera!

Kaya nga ba’t hindi ka makakaregister? Comment section: ‘Walang pixels… pero may soul.’