Grabe ang tapang ni Molin!

Ang ganda ng kanyang photoshoot—hindi lang dahil sa itsura niya, kundi sa mensahe ng pagiging malakas at moderno. Parang sinabi niya, ‘Eto ako, tanggapin mo ako!’

Chiaroscuro FTW!

Yung lighting? Parang classical painting na may konting twist. Natural light lang pero ang ganda ng effect—parang sculpture ang dating!

Denim + Lace = Rebel Vibes

Ang galing ng combination ng rugged denim at delicate lace. Parang metaphor yan ngayon: strong pero soft, modern pero may soul.

Ano sa palagay nyo—empowering ba ‘to o exploitative? Sabihin nyo sa comments!

Ang Quiet Bloom Na ‘To

Sige na nga, hindi naman sila nag-acting… pero ang galing! Parang drama sa Netflix pero walang plot.

Saan Ka Nandito?

Ito’y ‘The Stillness Before the Frame’—pero mas ganda: ‘Ang Silence After I Tried To Act Cool’.

Hindi Kailangan Ng Filter

Nakakagigil talaga yung part na ‘Stay exactly as you are.’ Parang sabihin mo sa isang friend: ‘Huwag kang gumalaw… at wag din mag-smile…’ Tama ba? Parang siyempre di ako mag-panic!

Beauty As Meditation?

Oo naman… kahit wala akong sarili kong pangalan sa buhay ay parang napapalipat ako ng soul dito. Sana meron akong ganitong room para mag-quiet bloom ako bago umalis sa bahay.

Ano kayo? Gusto niyo bang maging silent model? Comment na! 🤫

Nakita ko ‘yan sa isang curtain fold… hindi wedding, kundi paggalaw ng pag-asa! 🤫 Ang camera ay hindi para mag-post sa Instagram — kundi para i-record ang hininga ng tao nang mahuhuli ang liwan sa harap ng bahay! Mayroon akong 8 taon sa Photoshop at Lightroom… pero ang stillness ay mas malalim kaysa sa TikTok trend! Ang transparency? Ayaw mo lang makita — gusto mo marinig ang takipsilim na pagsisigaw… Sa Highland Park? Di naman siya Los Angeles — ito’y Marikina na may ma sa bawat paghinga! Kaya tanong ko: ano’ng mas malalim? Ang liwan o ang puso? Comment section: open na ‘yan… sasabihin mo ba ‘to o iiyak ka pa?

Isang Linya, Isang Paglaban

Ano ba ‘to? Isang linya lang sa dibdib—pero parang nakalagay na ‘to sa isip ko buong gabi.

Sobrang simple pero sobrang deep: ‘Ito ay akin.’ Parang kumakaway sa mundo: ‘Mayroon akong sariling kwento!’

Siyempre ako’y nagulat—sino ba ‘to? Model? Graduate? Hindi! Ang tunay na kwento ay nasa linya.

Parang sinabi niya: ‘Huwag mo akong i-look bilang product o performance—ako’y may sariling presence.’

Gusto ko siyang sabihin: ‘Salamat sa pagturo na ang body ay canvas… at ang silence ay mas makapagtuturo kaysa lahat ng mga shoutout!’

Ano kayo? May tattoo ka na bang walang explanation?

Comment section, open for war!

Sino ba ‘to? Xinyan’s ethereal stockings? Di lang ‘yun—naglalakbay sa likod! Saan ba nanggaling ang ‘gray stockings’ na parang tinta sa tubig? At yung ‘Corinthian column’ na nagiging torso niya? Eh diba, iyan yung titanium sa mga paa niya?! Hala, di naman ito cosplay ng Disney princess… ito’y Kōdō ceremony na may Photoshop filters at Lightroom trauma! Ang dami mong paghahanda sa visual na ‘ink in water’—kaya nga pumunta ka sa kanya? Comment section: Sino pa ang nag-iisip na may ganap na kulay?! Kailangan mo bang i-‘like’ to para makita kung paano naging artista ang isang tapis… Owe na ‘di kasi!

Lace at shadow? Hindi ako model… pero nung nakita ko si Yanni sa kanya’t takip na may kahoy sa kanyang pagtulog… hindi siya ‘hot’ dahil sobrang tahimik niya! Ang sila’y di naman sexy — ito’y wabi-sabi na tawa sa gitna ng gabi! Nakakalungkot? Oo… pero mas nakakatatawa kapag walang flash at may mga paa na umiinom sa rice paper! Kaya nga ba’t di mo ma-apply ang Instagram? Kasi ‘yung beauty dito… di nag-shout — ito’y humihinga lang sa bawat hinga ni Yanni. Sabi ko: ‘Saan ba talaga yung presence?’ Sa comment section—sagot ka na rin? 😌