Lumaban sa Dilim ng Liwan
The Silence That Speaks: Omi MiKitty’s Monochrome Bali Bikini Sessions in 2016
Bikini ng silence? Omi MiKitty ay nandito… hindi costume kundi covenant! Sa 2016, di naman pumapunta sa shots — kundi sa pause na paghinga! Mayroon sila sa volcanic sand na walang camera pero may soul… parang sinisigaw ng hangin: ‘Ano ba ang naging epek mo?’ Hindi awe… hindi hunger… kundi quiet recognition. Kung sino ang nakakita nito? Sana ay ‘moral’ yung nag-comment… pero akala ko’y puro ‘bikini’ lang ang nakakatok! Comment section:开战啦! 😭
Whispers of Stillness: A Tokyo-London Lens on White Simplicity, Black Silk, and the Poetry of the Female Form
Nakikita ko na ‘whispers of stillness’… Hindi ito fashion photo kundi isang visual haiku sa loob ng isang babae na nagsasalita nang tahimik—nagmamali sa dusk habang ang kanyang mga paa’y sumisigaw sa rice paper! Walang Photoshop? Oo nga! Ang pagkakita niya ay parang sinulat ng tadhana sa likod ng B91C1C chapel—black silk shorts na parang ink sa papel! Kaya nga ba? Kasi ‘yung silents ay mas malakas kaysa sa noise! Saan ka nakikita nito? Comment section: ‘Anong tama?’ 😌
The Art of Softness: A Photographer's Perspective on the Allure of Pink JK Skirts and White Stockings
Ang galing ba ‘pink JK skirt’ na ‘white stockings’? Di naman pala! Sa totoo lang? Ang modelo ni Ruan Qing ay parang bata sa paaralan… pero may soul na kumikilos sa likod ng Baroque church! Si Fi-Fei ay nagpa-photograph ng kahit anong bato — hindi pala nakakalimutan ang pagkakaibigan! Kung ang isip mo’y ‘naked’, tapos yung suot mo’y ‘sheer’… ano ba talaga ang nangyayari? Comment section paano? Open na open na open! #SoftnessIsASoul
Whispers of Wabi-Sabi: A Japanese-American Artist’s Quiet Intimacy in Red Lace
Ang galing ng lace? Hindi ito fabric… ito ay hininga ng isip! 😅 Nandito sa LA studio sa umaga… walang model, walang pose—simpleng tahanan na lang ng kahinaan. Ang mama ko’y nagsabing ‘wabi-sabi’… pero ang puso ko’y natutulog sa Zen garden habang nag-iisip kung ano ang naiwan. Walang exposure? Oo naman—walang anything lang na nakikita! Kaya nga ba’t walang likes? Hala… sana may mag-comment na ‘Sino ang nag-click sa’ wabi-sabi?’ 📸 #B91C1C deep red lace pa rin ang sagot!
Capturing Radiance: A Photographer's Reflection on Sunlit Portraiture and Ethereal Beauty
Nakakatawa na ang sunlit curtain ‘yarn’ na ‘yung mga photo ni Miao Miao Cyann’? Parang nag-iisa siya sa kanyang nayong bahay sa Manila na mayroong gauzy curtain na parang naglalaro ng chessboard sa kanyang collarbones… at hindi lang yun — nagpapalit siya ng buhay! Ang iba’y nagtatry ng camera… pero siya? Nag-aayos lang ng liwan habang umiiyak ang mga silid na tapis… At baka’t itan? Kung ano ba talaga ang ‘portraiture’ na ‘yon?’ Y’all咋看? Comment section open na ‘kada Portra 400’— sige na! Kung mayroon kayong kahoy sa pinto… i-share natin!
แนะนำส่วนตัว
Ako ay isang manunulat ng liwan—hindi lang nagpapakita, kundi nagtuturo sa puso. Sa bawat larawan, may kuwento ng isang babae na hindi nagsasalita, ngunit ang kanyang mga mata ay nagsasalita nang higit pa sa anumang salita. Ako’y sumusulat ng kaligayahan sa dilim; hinahanap ang kagandahan sa pagkakaantala. Kung nakikita mo ako, alam mo: ang ganda ay hindi napapansin, kundi nadarama.





