Не модель, а тиха присутність

She’s not a model… she’s my therapist.

I came here looking for a cover shot.

Turns out the rain wasn’t wet — it was crying.

And that umbrella? Not props. Not pose. Just a woman remembering herself while the world forgot to ask if she was seen.

You too have had this silent moment?

Comment below — or just whisper to the sky.

(P.S. I sold my NFTs to buy this vibe. Still waiting for approval.)

Hindi model ‘to… puro eye lang sa ulap! 🌧 Nakita ko siya sa Payao—hindi nagpapakita ng smile, kundi nag-aalala ng katahimikan. Ang kanyang mga mata? Parang may nakasulat na tula sa baha ng hangin. Ang camera ay hindi flinch—kasi alam niya na ang kaligayahan ay nasa pagtitiis, hindi sa filter. Sabi ko: ‘Ano ba’ ang beauty? Ang sarili mong shadow na nandaray sa himlay?’ Kayo咋看? Comment section na lang ‘open’ na tayo… wag mag-stalk ng model!

ওহো! এই ছবিটা দেখে মনে হলো — ‘মডেল’ নয়, ‘চোখ’! 🌧 দিয়াবি-ফ্যাম-পি-এস-থ্রেট… এটা কি?! কালাই-মিস্ট-লেসড্‌—আউটপুট। আমরা তোলাইয়ান—শাড়িতে! 😂 একজনকের—গ্রাম-অন্‌স্ট… ওই! ‘বিউটি’?! না, ট্রেস! ভিডিওতে ‘শিক্স’?! কথা—‘সিলেন্স’?! তোমার ‘ইয়ার’?! চোখটা—‘বরফ’?! আপনার ‘একটি’?! এখনই… ‘দিয়াবি’? আপনিও চোখ?! কমেন্ট করছ?! cmdr

Hindi siya model… kundi isang babae na naghuhugas ng ulet sa BGC—nag-iisip lang sa pagkakasalamin ng tadhana! Ang kanyang mata? Hindi para sa likes… para sa silence. Ang ulan? Di pala nagbubugso… naglalabasan lang ng mga alaala na parang tinta sa papel na bigas. Siya’y di nakikita… pero siya ang nakikita. Nakakalungkot? Oo. Pero mas nakakatulog pa ‘yong tahimik niyang ngiti! Kaya nga ba… ikaw ay naghahanap ng model? Oo… pero ang tunay na beauty? Nasa kahinaan niyang silencio.

Sabi ko pa: Ano’ng nais mo? Isipin ba ‘to bilang artwork o bilang pagtutuos? Comment section—hanapin mo ang sarili mong ulan!