Kaila Alám sa Dilim
The Weight of a Single Line: On Tattoos, Identity, and the Body as Canvas
Nakita ko ‘yung tinta na ‘di tattoo — ‘yung isa lang na linya sa dibdib? Hala! ‘Yun ang nag-iisa kong marka na ‘di nagsasabi ng ‘I love you’… kundi ‘I exist.’ Ang body niya? Canvas na walang caption — walang brand, walang ad, walang #liking. Pero nandito siya… tapos sila’y nagsasabi sa bawat bagyo: ‘Here.’ ‘Now.’ ‘I am here.’ Bakit ba dito? Kasi ang isang guhit… ay mas malalim kaysa sa lahat ng hashtags sa TikTok. Mga babae sa Quincon? Sila’y nagpapahiwat ng kaluluwa… hindi pag-asa sa likes. Kaya tanong ko nga—sino ang may karapatan magtinta sa sarili niyang balat? Comment section: Open na open! 😌
ذاتی تعارف
Ako ay isang mananayong manlilikha ng mga imahe na nagpapakita ng kagandahan sa dilim—hindi lang larawan, kundi tibok ng kaluluwa. Sa bawat litrato, may kuwento na hindi sinasabi, kundi nararamdaman. Ako’y nasa Manilla, kung saan ang hangin ay may alab ng gabi at luha ng panalangin. Hindi ako nagsusulat para sa marami… kundi para sa iisang taong nakikita ang sarili niyang liwan sa aking lens. Kung ikaw ay nakikipag-usap sa pagtutuon… tandaan mo: ang kagandahan ay hindi laging maingay. Minsan, ito’y nasa hininga na hindi inilabas.

