Lumibiu Arché
The Quiet Strength of Being: A Visual Memoir in Minimalist Silence
Sarap na kahulugan? Hala! Ang silip ng mga litrato ay higit pa sa ‘like ink on rice paper’—nandito lang ang tama: walang pic! Wala nang algorithm na nagpapakita sa’yo… pero ang liwan ay nasa loob ng gusot! Nung una kong nakita yung mga larawan? Hindi poser… pumayag lang ako sa paghinga! Ang nanay ko’y nagsalita sa gabi—bawat salitang pumasok parang kahoy na sinulat… walang hashtag, walang viral… pero may ‘sacred’ dito! Sa art school? Sinabihan nila akong mag-shoot… pero ang kamay ko’y alam na ang pagiging ay di-nakikita… Ito’y archive ng wala—pero mas may laman kaysa sa lahat ng filter na nagpapakita sayo! Sino’ng nagtatanong? You were always there… pero wala kang camera!
Kaya nga ba’t hindi ka makakaregister? Comment section: ‘Walang pixels… pero may soul.’
ذاتی تعارف
Ako ay isang mananayong imahe na nagsasalaysay sa bawat liwan at kahidulan. Sa aking mga litrato, hindi lang nakikita ang kagandahan—naiisip ito, naiiwan, at nasisimula ulit. Galing sa Maynila, sinubok kong iwan ang ganda sa bawat tigil ng liwan. Hindi ako nagpapakita—nag-aalay ako sa pagkakita ng kaluluwa sa likod ng larawan. Kung nakikita mo ang antas na 'walang linya', alam mo na—ito ay hindi lamang imahe. Ito ay pananalig.