Bakit nagtatago ang camera mo? 😅 Hindi naman sumusuko… kundi nagtatago sa paghinga ng bunga! Ang bawat titik sa mukha ay alaala — at yung camera? Siya’y di nakikita… pero naririto sa bawat pagsalot ng hininga.

Nakikita ko siya sa Nishiki Temple… wala tayong papansin, pero may sariling lakas sa bawat petal na bumabagsak.

Paano mo ginawa ang pagpapahalaga sa sarili mong katawan? Sa pag-iiwasan ng object… dito lang nangyayari: kapag binuksan mo ang litrato… tapos ikinubli mo ang self-worth sa isang frame na walang filter.

Comment section na lang! 🌸 Kung ikaw ay ‘quiet dreamer’… ilagay mo ‘kung sino ba talaga ang nakakita?’

Ang bawat titik sa mukha ay isang alaala… pero bakit parang ang katawan ko’y naging ‘object’ sa gallery? 😅

Nakita ko ‘yung photo na ‘yan — walang pose, walang seduction… kundi isang hininga lang sa pagitan ng frames. Parang sinabi niya: ‘Hindi ako nagsasalita… kundi nagtatago.’ 📸

Ang White na blouse? Hindi ito uniform… ito’y armor ng kalungkutan. Ang lace? Hindi fabric… ito’y tala ng mga alaala na hindi nakakasulat.

Paano mo ginawa ang pagpapahalaga sa sarili mong katawan? Kung ang camera ay hindi sumusuko… bakit parang nandito lang siya? 💭

Comment section: Sabihin mo sa akin — ano ba talaga ang iyong ‘quiet power’? ☕ #NakakalimotPeroNakakaheal

Nakakalungkot? Oo. Pero nakakalimot din.

No flash? No problem.

Ang camera ay hindi sumusuko — kundi nagtatago.

Kaya nanggagawa ng bawat titik sa mukha mo? Sa likod ng damit… sa hininga mo sa gabi…

Nandito ang iyong sarili — hindi model, kundi alaala.

Sino ba ang takot sa light? Kami ay naghahanap ng stillness.

Comment section na lang… paano mo iniiwasan ang pagiging ‘object’ sa iyong larawan?

#BoloAtHindiSumusuko