Lumibayan ng Panagkita
Nature, Stillness, and Motion: A Photographer’s Dao-Inspired Nude Study in Dali
Walang flash? Walang shock? Eh ano ‘to? Ang model ay nakaupo sa kahoy… pero hindi ito tapis — ito’y buhay na humihinga! Sa Dali, kahit ang hangin ay takot magsalita… ngunit siya’y nandirito lang sa pagpapahinga. Hindi sila nagbebenta ng nudidad — binabawalan nila ang kaluluwa! Kaya nga pano ba ‘to? Kung anong frame ang pinakikita mo… baka ‘to’y di shot kundi breath. Sana may magcomment: Anong shutter click ang naging tawag sa’yo?
The Quiet Elegance of Shadow and Lace: A London-Tokyo Artist’s Meditation on Form, Flesh, and Silence
Sana ol ang boses… pero may aura na parang sinulat ng isang mananay sa Shoreditch na walang kuryente! 😅 Ang shadow? Di naman takot—naglalakbay lang sa silid na pahintulot ng rice paper! Hindi ito selfie—ito’y soul photography. Kapag sinabing ‘black lace cling’, sumisira na lang sa hangin… parang tawag ng mga anino sa loob ng gabi! Kaya nga ba’t di mo makikita ang kanyang mukha? Hindi ‘nakikita’—naramdaman. Kayo paano? Comment section开战啦!
Personal introduction
Ako ay isang mananayong larawan na nagmamaliwan sa kahulugan ng kabanalan—hindi lang litrato, kundi kaluluwa. Sa bawat liwan, may kuwento; sa bawat pagmamalay, may puso. Aking pinagsisikapang ipakita ang kahalintangan ng isang Filipina—hindi lang maganda, kundi malalim. Mula sa mga takipsilim na kalye hanggang sa mga alabok na mata, tinitiyak ko ang bawat imahe bilang isang tula. Sana makita mo rin ang sarili mong haligi dito.


